Nga një djalë që u nis me gomone drejt të panjohurës, në një sipërmarrës që ndërton standarde europiane — rrugëtimi i Fatmir Shtjefnit është dëshmi se asnjë ëndërr nuk është shumë e madhe kur shoqërohet me guxim.
1. Cili është kujtimi më i fortë që lidhet me nisjen tuaj drejt Italisë në vitin 1997?
Viti 1997 ishte një vijë ndarëse mes dy jetëve të mia. U nisa me gomone, si shumë të rinj të asaj kohe, me më shumë pikëpyetje sesa bagazh. Kishte frikë — deti natën është i pamëshirshëm — por kishte edhe një bindje të fortë brenda meje se duhej të bëja diçka për jetën time dhe familjen time. Në atë gomone mbaja mallin për shtëpinë, lotët e prindërve dhe shpresën se një ditë do të kthehesha jo si i ikur, por si dikush që kishte arritur të ndërtonte diçka me forcat e veta.
2. Si ishin hapat e parë të jetës suaj në Itali, dhe si u formua tek ju fryma sipërmarrëse?
Fillimet nuk ishin aspak të lehta: punë të thjeshta, turne të gjata, shumë orë punë dhe pak orë gjumë. Milano u bë vendi ku punoja dhe studioja njëkohësisht, ku mësova gjuhën dhe ku pashë nga afër se si funksiononte bota e biznesit. Aty lindi edhe fryma ime sipërmarrëse — duke vëzhguar si menaxhohej çdo proces, si trajtoheshin klientët dhe si krijohej vlera. E kuptova shpejt se nuk doja të mbetesha përjetë punonjës, por të ndërtoja diçka timen.
3. Cili ka qenë momenti kyç i karrierës suaj?
Pika e kthesës ishte vendimi për të braktisur sigurinë e një page mujore dhe për të hapur biznesin tim të parë në Venecia. Ishte një hap i guximshëm, sepse mbante me vete rrezikun, por më mësoi se liria dhe suksesi fillojnë aty ku mbaron zona e rehatisë.
4. Si do ta përshkruanit rrugëtimin nga emigrant në sipërmarrës me mbi 25 vite përvojë në Europë?
Rrugëtimi përmblidhet në tre fjalë: sakrificë, mësim dhe përgjegjësi. Nga një emigrant me duar bosh, tek sipërmarrës me aktivitete në disa qytete europiane, gjithçka ka ardhur si rezultat i punës së përditshme. Nuk ka qenë fat, por qëndrueshmëri, dështime, ngritje, mësime dhe vendime të guximshme.
5. Cilat kanë qenë sfidat më të mëdha në këtë rrugëtim?
Sfidat kanë qenë të shumta: gjuha, mentaliteti i ri, paragjykimet, mungesa e garancive, rreziku i humbjes gjatë krizave ekonomike. Sfida ka qenë edhe të mbash vlerat në një botë ku shpesh paraja vlerësohet më shumë se njeriu. Por çdo pengesë më forcoi dhe më çoi drejt vizionit që kam sot: të jem shembull se edhe ai që largohet me gomone mund të ndërtojë një jetë të ndershme dhe të suksesshme në Europë.
6. Cila është filozofia që ju ka udhëhequr në jetë dhe punë?
Filozofia ime është: mos u dorëzo, puno fort dhe ji i drejt. Suksesi është maratonë, jo sprint. Asgjë nuk duhet ndërtuar mbi kompromise të pista. Besoj se çdo njeri duhet të lërë diçka pas — jo vetëm prona, por shembull, vlera dhe mundësi për të tjerët.
7. Çfarë ju motivoi të riktheheni dhe të investoni në Shqipëri?
Rikthimi te rrënjët. Shqipëria është vendi im dhe ndjeva se duhej të bëja diçka konkrete për të. Mon Café Boutique Hotel dhe projektet e tjera në zhvillim janë mënyra ime për të sjellë standardet europiane në vendlindje. Dua që të rinjtë shqiptarë të mos detyrohen të largohen siç ika unë, por të shohin mundësi zhvillimi këtu.
8. Si e shihni Shqipërinë me sytë e një sipërmarrësi europian?
E shoh si një vend me potencial të jashtëzakonshëm, plot energji të re, por ende me sfida të pashmangshme: burokraci, mentalitet, mungesë besimi. Shqipëria është terren i hapur për ata që vijnë me vizion afatgjatë dhe me vullnet për të ndërtuar seriozisht.
9. Cilat janë mësimet më të rëndësishme që sillni nga Europa?
Respekti për kohën, marrëveshjen dhe standardet e larta. Transparenca, rregullat e qarta, trajtimi i drejtë i stafit dhe investimi në cilësi. Unë dua t’ia ofroj tregut shqiptar të njëjtat standarde që kam parë dhe zbatuar gjatë karrierës në Europë.
10. Cilat janë tre vlera që çdo sipërmarrës duhet të ketë?
Ndershmëria — sepse është themeli i çdo marrëdhënieje të qëndrueshme.
Këmbëngulja — sepse pa të nuk i mbijeton dot krizave.
Përgjegjësia — sepse një sipërmarrës mban mbi supe jetët, familjet dhe të ardhmen e punonjësve të tij.
11. Cili është kapitulli i radhës për Fatmir Shtjefnin?
Kapitulli tjetër lidhet me dy drejtime: konsolidimin e investimeve në Shqipëri dhe krijimin e një komuniteti sipërmarrësish të rinj. Dëshira ime është të ndërtoj një model që shndërron përvojën time si emigrant dhe sipërmarrës në Europë në një “shkollë praktike” për të rinjtë — për t’i ndihmuar të kuptojnë jo vetëm si të fitojnë para, por si të ndërtojnë jetë me vlera, liri dhe dinjitet.
